Onderwerp: VERWACHT
26 Oktober '05 - 01:09
'The Bad Plus' in het Bimhuis!
Photo's by Bruce C. Moore click to enlarge
Hun debut 'These are the Vistas' uit 2003 is sinds ik hem kocht nauwelijks meer van mijn koptelefoon verwijderd geweest en toen een jaar later de opvolger 'Give' uitkwam hoefde ik niet te twijfelen. Het trio betaande uit Reid Anderson: Bas. Ethan Iverson: Piano en David King: drums staan er om bekend dat ze het naast het spelen van hun eigen composities, het niet schuwen om bekende pop en Rock songs in te lijven en er hun eigen originele saus overheen te gieten. Zo hebben ze dat op de Vistas gedaan met Nirvana's 'Smells Like Teen Spirit', Blondie's 'Heart of Glass' en Apex Twin's 'Flim' en op 'Give' werd dat voortgezet met nummers van Abba the Pixies en Black Sabbath. Volgens bassist Reid is dat echt iets dat bij hun hoort omdat ze gewoon willen spelen waar ze zin in hebben en niet zozeer een handige marketing truc. Reid en Dave brengen de songs in en Ethan, jazzfreak pur sang die nauwelijks op de hoogte is van populaire nummers en er dus fris tegen aan kijkt 'verbouwt' het nummer en gezamenlijk maken ze er met improvisatie een eigen jazz compositie van. Naast eigen composities voeren ze uiteraard ook jazz klassiekers uit zoals Ornette Coleman's 'Street Woman'
Wat me al gelijk aan sprak toen ik hun debut hoorde was het zo sterk aanwezig zijn van bas en drums. Meestal worden die bij de opnametechnieken naar de achtergrond gedrukt. Producer Tchad Blake (bekend van Peter Gabriel Los Lobos, Elvis Costello. e.a.) heeft het goed begrepen. De muziek geeft een heel opwindend live gevoel. De bas knort fantastisch en drummer David King is nadrukkelijk aanwezig met zijn overrompelende roffels en fantastische originele hooks. Pianist Ethan Iverson is de verbindende harmonische factor. Zijn spel doet me soms aan Brad Mehldau denken. De
Bad Plus komen uit het midwesten van de Verenigde Staten rondom het stadje Menomonee waar ik zelf ook nog gewoond en gewerkt heb. Reid en David kennen elkaar sinds hun veertiende en alle leden hebben hun sporen verdiend in de Jazz. Reid speelde in New York o.a. met
Mark Turner Sinds 2000 vormen ze samen
the Bad Plus een naam die gekozen is omdat het korte simpele woorden zijn die een tegenstelling vormen en je op het verkeerde been zeten. Hun muziek is fris, avontuurlijk en opwindend Hun live-optreden zal dat ongetwijfeld ook zijn zeker als je bovenstaande foto's van mijn collega Bruce bekijkt!.
Bimhuis Amsterdam 20 November 2005
CD kopen?
Aantal woorden: 438 woorden.
Onderwerp: LIVE
22 Oktober '05 - 01:07
De voorkeur van Karel Boehlee
klik foto voor vergrotingPianist Karel Boehlee was door het
Beauforthuis uitgenodigd om een avond naar eigen inzicht in te vullen. Het resultaat is een trio waar hij zich helemaal bij thuis voelt.
Hein vd Geyn op Bas en
Hans van Oosterhout op drums.
Ik heb Karel meegemaakt als een uitstekende lyrische pianist, maar ook iemand die schuchter en verlegen is en daardoor niet helemaal naar buiten komt. Deze avond was het anders. Karel was helemaal in zijn element voelde zich zichtbaar op zijn gemak en zat met een voor hem ongekende flair te spelen. Hein van de Geyn ging de dialoog aan en gaf Karel alle ruimte die hij nodig had.
Sinds de laatste keer dat ik hem zag is Hein kilo's afgevallen en heeft inmiddels een baardje dat perfect bij hem past. In afgevallen staat kwam hij een stuk kwetsbaarder over. Duidelijker dan ooit is, dat hij gewoon één brok gevoel en sensitiviteit is. Zijn bekende mimiek was daardoor nog interessanter om te zien. Dat in combinatie met zijn fabuleuze spel, daar kan ik een avond alleen al naar zitten kijken en luisteren. Heel inventief ondersteunde hij het veelal ingetogen en soms uitbundige spel van Karel.
De set opende met twee composities van Boehlee 'Poco Paco' en 'tango'. Veel eigen werk van Karel, maar ook 'Goodbey' van Gordon Jenkins, 'Goodmorning Heartache' van Billy Holliday, werk van Miles Davis en een schitterende uitvoering van 'My Funny Valentine'. Hilariteit in de zaal bij de introductie van 'Little Princess', een compositie die Karel 15 jaar geleden schreef voor een geliefde die alles behalve een prinses bleek te zijn. Als toegift 'Mystery of Reason'.
Het was weer zo'n zeldzame jazz avond waarbij alles op zijn plaats viel. De heren communiceerden op meta-nivo en het spelplezier was ongekend groot. Drum-poëet van Oosterhout maakte zijn reputatie vooral tegen het einde van de tweede set waar. Het was dan ook verbazingwekkend te horen dat zij slechts een keer of twee samen live hebben gespeeld en dat terwijl ze samen wel drie CD's hebben opgenomen.
Hein is dit seizoen maar liefst vier keer te zien, dankzij een uniek en leuk concept van het
Beauforthuis: Het 'gastheerschap'. Na Bert van de Brink en Jesse van Ruller is nu bassist Hein van de Geyn gastheer en mag zodoende drie avonden naar eigen inzicht invullen. Hein's aanwezigheid bij Karel Boehlee was dus eigenlijk en bonus vooraf. Volgende drie Hein vd Geyn avonden in het Beauforthuis:
do 3 nov met Enrico Pieranunzi;
za 25 feb met
Paulien van Schaik;
za 8 apr met Lee Konitz.
Aantal woorden: 431 woorden.
Onderwerp: LIVE
02 Oktober '05 - 01:06
Stofzuigers verkopen in de woestijn.
klik foto voor vergrotingSelling Hoovers in Mojave is iets waar het artistieke wonderkind Don van Vliet alias Captain Beefheart zich ooit mee bezig heeft gehouden. Hij verkocht er zelfs eentje aan poëet en schrijver Aldous Huxley. De Captain was een 'high school friend' van Frank Zappa, onderhield daarmee een haat-liefdeverhouding en volgde na een korte samenwerking met zijn Magic Band, duidelijk zijn eigen exentrieke avant-gardistische koers. Omdat ik altijd open heb willen staan voor alle soorten muziek kocht ik destijds een aantal van zijn LP's en later verving ik die door CD's. Zijn muziek was chaotisch, anarchistisch, had ongebruikelijke ritmes en melodielijnen (als je daar al van kon spreken) en vooral ook vreemde teksten. Ik vond het fascinerend wat de man deed en wist intuïtief dat ooit zou blijken dat het geniaal zou zijn. Veel huidige muzikanten verklaren door Beefheart geïnspireerd te zijn.
Afgelopen vrijdagavond waren we in het Utrechtse
Theater de Kikker getuige van de tribute
Selling Hoovers in Mojave door kamermuziekorkest het
Rosa Ensemble en acteur/trompetspeler Hans Dagelet.
Hoewel Dagelet niet van Vliets stembereik van 41/2 octaaf heeft, is hij uitstekend in staat om het Beefheartgevoel uit te drukken. De vaak onbegrijpelijke vreemde, maar ook bloemrijke Beefhearttitels en -teksten zijn in het Nederlands vertaald. De vraag is hoe goed dat gelukt is want zo werd 'Bat Chain Puller' omgezet in Vleerketting Plukker terwijl het voor Beefheart waarschijnlijk een ander woord was voor locomotief en dan zou vleerketting trekker beter zijn geweest. Maar dat is meer voer voor puristen en daar wil ik mij in dit geval niet toe rekenen. De muzikale genieën van Rosa (Floris van Bergeijk, Eric de Clerq en Daniel Cross) hebben het materiaal - zoals ze zeggen - stukje voor stukje uit elkaar genomen en weer in elkaar gezet en daar hun eigen arrangementen en instrumentarium op losgelaten. Het resultaat is verbluffend en de complexe muziek werd, althans voor mij, ineens zeer harmonieus en toegankelijk.
klik foto voor vergroting
Dagelet zingt, rapt, schreeuwt, dirigeert (
zie QT filmpje van Mieke) en speelt trompet. Dat alles doet hij voortreffelijk! Zijn kwaliteiten als acteur stellen hem in staat de best mogelijke uitdrukking te geven aan het gebrom, gekrijs en ander vocaal uitingen van de Captain. Hij heeft zich dan ook terdegen verdiept in het mysterie Beefhart en is er sindsdien ook door gegrepen. Hoewel hij wellicht de zware muzikale bagage mist van zijn Rosa medemuzikanten is zijn trompetspel zeer aansprekend (
zie QT filmpje Mieke) en zijn rol in het geheel doorslaggevend.
Het lijkt geïmproviseerde muziek maar de stukken zijn nauwgezet genoteerd en ingestudeerd en de muzikanten hebben er duidelijk plezier in. De muziek van Beefheart is muziek met een hart dat hebben de heren en dame van Rosa wel duidelijk gemaakt die avond! De Amerikaan Beefheart zelf heeft de muziek vaarwel gezegd. Zit in een rolstoel en woont onder zijn eigen naam - Don van Vliet - als een schilderende kluizenaar in de Mojave woestijn in Zuid-West Amerika.
Het Rosa Ensemble bestaat uit: Sonsoles Alonso: wurlitzer piano, Floris van Bergeijk: electronica, toetsen, Jasper Boeke: bass guitar, Daniel Cross: drums, percussion, Jeroen Kimman: guitar, Ivo Ronkes: saxophones en toegevoegd: Hans Dagelet: teksten, trompet.
In het voorprogramma
Durk Attaturk, een duo bestaande uit Rosa-lid Floris van Bergeijk en Jelte Heringa (Glenister): zeer geslaagde en prettig gestoorde electronische humor met veel verwijzingen naar Kraftwerk. Uitgebreide informatie over Beefheart
hier
Aantal woorden: 579 woorden.
